அமெரிக்காவில் செட்டிலாவது, பல இந்தியர்களின் கனவு. ஆனால், அந்த கனவின் பின்னால் இருக்கும் நிதர்சனம் என்ன...? உண்மையிலேயே இந்தியர்களுக்கு அமெரிக்க வாழ்க்கை சந்தோஷம் தருகிறதா?

அமெரிக்காவிலே இருக்கும் NRI ஒருவர் சின்னதாக தன் நட்பு வட்டத்திலே ஒரு சர்வே செய்திருக்கிறார். தன் சர்வே முடிவை பலரும் ஒப்புக்கொண்டுள்ளதாக கூறுகிறார். (ரொம்ப authentic-ஆக எடுத்து கொள்ள முடியாது. ஒரு ஐடியா கிடைக்கிறது, அவ்வளவே)

ஒரு படம் ஆயிரம் கதை சொல்லும் என்பது போல ஒரு வரைபடத்தில் விஷயத்தை சொல்லிவிட்டார். முழுவதுமாக படிக்க விரும்புவர்கள் லிங்கிலே சென்று பார்க்கவும்.

https://www.quora.com/Is-settling-in-the-US…/…/Venkat-Ankam…

ஐசிஐசிஐ வங்கி, ஐசிஐசிஐ காப்பீடு நிறுவனம் – மோசடி

ராஜஸ்தான் மாநிலத்தில் ஒரு புதிய மோசடியை கண்டுபிடித்துள்ளனர். மோசடியை செய்தது நாட்டின் முன்னணி தனியார் வங்கிகளுள் ஒன்றான ஐசிஐசிஐ வங்கி மற்றும் காப்பீடு நிறுவனத்தின் அதிகாரிகள்.

படிப்பறிவில்லாத, சூதுவாது தெரியாத, விவசாயிகள், விதவைகள், சாதாரண கூலிகள்தான் இவர்களது டார்கெட். ஏதோ ஒரு வகையில் இந்த அப்பாவிகளிடம் கொஞ்சம் sizable பணம் வருகிறது. நிலம் விற்ற காசோ, வாழ்நாள் முழுக்க வேலை செய்ததற்கு கிராஜுவிட்டி பணமோ, கணவன் இறந்ததற்கு நஷ்டஈடோ ஏதோ ஒரு வகையிலே பணம் கிடைக்கிறது என்று வைத்து கொள்ளுங்கள். அதை ஒரு வைப்பு நிதியில் (Fixed deposit) போட்டால், அதில் வரும் வட்டியை கொண்டு வயிற்றை கழுவலாமே என்று நினைப்பார்கள்.

பணத்தை கொண்டு போய் ஐசிஐசிஐ வங்கி அதிகாரிகளிடம் கொடுத்து வைப்பு நிதியில் போட சொல்கிறார்கள். வங்கி அதிகாரி ஆங்கிலம் புரியாத (அல்லது படிப்பறிவில்லாத) அவர்களுக்கு விண்ணப்பம் நிரப்பி, கையெழுத்து பெற்று கொள்கிறார். தங்கள் பணம் பத்திரமாக வங்கியில் இருப்பதாக அவர்கள் நம்பிக்கையுடன் வீட்டுக்கு செல்கிறார்கள்.

ஆனால், அவர்கள் பணம் கட்டியது வைப்பு நிதிக்கு அல்ல…. மாறாக காப்பீடு திட்டத்திற்கு. அடுத்த தவணை பிரீமியம் கட்டவில்லை என்றால் அவர்கள் கட்டிய பணமும் பறிபோய்விடும்.

இப்படித்தான், சோஹன்தாஸ் என்னும் முதியவர் தன் வயதான காலத்தில் தன்னிடம் இருந்த கடைசி துண்டு நிலத்தை 7,50,000 ரூபாய்க்கு விற்று, அந்த பணத்தை வைப்பு நிதியில் போட்டிருக்கிறார். 9 மாதங்கள் கழித்து ஒரு போன்கால்….. மேலும் 7,50,000 ரூபாய் கட்டவில்லையென்றால், ஏற்கனவே கட்டிய பணமும் போய்விடும் என்கிறார்கள். அவர் பதறியடித்து கொண்டு ஒரு வக்கீலிடம் போய் தன்னிடம் இருந்த வைப்பு நிதி பத்திரத்தை காட்டினால், வக்கீல் அதை காப்பீடு பத்திரம் என்று சொல்லி விட்டார். அவர் ஒவ்வொரு வருடமும் இதுபோல 7,50,0000 கட்டவேண்டும். பணத்திற்கு அவர் எங்கே போவார்? அவர் ஏற்கனவே கட்டிய ரூபாய் 7,50,0000?

இது போல பல கேஸ்கள்… வங்கியில் கடன் வாங்குபவரிடம் கூட, ஒரு தொகையை வைப்பு நிதியில் வைக்க வேண்டும் என்று கூறி, அந்த பணத்திற்கு காப்பீடு திட்டம் விற்றுவிட்டனர் வங்கி அதிகாரிகள்.

அவ்வளவு எளிதாக ஏமாற்றி, மோசடி செய்து காப்பீடு விற்க முடியுமா? முடியாதுதான்… அதற்காக வேறு என்னவெல்லாம் செய்தார்கள்? டாகுமெண்டுகளில் பொய் விவரம் அளித்தனர் (வாடிக்கையாளரின் கல்வி தகுதி, வருமானத்தை ஏற்றி காட்டுவது, வயதை குறைப்பது), பிரீமியம் 50,000 ரூபாய்க்கு மேல் இருந்தால் Form 61ல் அதிகாரிகளே பொய் கையெழுத்து போடுவது, IRDA சொல்லியுள்ள விதிகளை பின்பற்றாதது, காப்பீடு கம்பெனியின் கஸ்டமர் கால் சென்டருக்கு வாடிக்கையாளர் போல போனில் பேசுவது, பொய் சாட்சி கையெழுத்துக்கள்… அடேங்கப்பா!

இந்த மோசடிகள் வெளிவர காரணமாக இருந்தவர் – அதே நிறுவனத்தில் பணிபுரிந்த பால்சந்தானி என்பவர். அங்கு நடக்கும் மோசடிகளை மேலதிகாரிகளிடம் சொல்ல, அவரை வேலையை ராஜினாமா செய்ய வைத்தனர். பால்சந்தானி, இப்போது இப்படி ஏமாந்து போன மக்களுக்காக போராடி கொண்டிருக்கிறார். இதுவரை 400 பேர்களின் பணத்தை மீட்டு கொடுத்திருக்கிறார்.

பால்சந்தானி நாட்டின் முன்னனி வங்கியோடு மோதுகிறார்… அவ்வளவு எளிதாக இருக்குமா அவரது போராட்டம்? அவர் மீது பொய் வழக்குகள் போடப்பட்டது. அதிலிருந்து விடுவிக்கப்பட்டாலும், மீண்டும் தேவையில்லாமல் கைது செய்யப்பட்டார். தொடர்ந்து போராடுகிறார்.

பால்சந்தானி சொல்லும் விஷயங்கள் அதிர்ச்சியளிக்கின்றன… இந்த மோசடியானது, அதிகாரிகள் மட்டும் தொடர்புடையது அல்ல… இது இரண்டு நிறுவனங்களுக்கும் தெரிந்தே நடந்த மோசடி என்கிறார். இது போலத்தான் பல தனியார் காப்பீடு நிறுவனங்கள் காப்பீடு விற்கின்றன என்று குற்றம் சாட்டுகிறார். அடையவே முடியாத டார்கெட்டுகளை விற்பனை அதிகாரிகளுக்கு கொடுத்து அவர்களை மோசடி செய்ய தனியார் நிறுவனங்கள் தூண்டுகின்றன என்கிறார்.

இவர்கள் மோசடி செய்ய எது வசதி செய்து தருகிறது தெரியுமா? டேட்டாபேஸ்…. Know Your Customer என்று ஒவ்வொரு வாடிக்கையாளரும் தரும் படிவங்கள், இது போன்ற நிறுவனங்களுக்கு பொக்கிஷம்… எந்த வாடிக்கையாளரை குறி வைக்கலாம் என்று தீர்மாணிப்பது எளிதல்லவா?

நாடு முழுவதும் எத்தனை படிப்பறிவில்லாதவர்கள்? இந்த விவகாரத்தை தோண்டினால் இன்னும் எத்தனை மோசடிகள் வருமோ?

மாண்டோவி நதிநீர் பங்கீடும் பாஜகவின் தண்ணீர் அரசியலும்

கோவா மாநிலத்தின் உயிர் நதிகள் இரண்டு. ஒன்று ஸுவாரி, இன்னொன்று மாண்டோவி. கோவா சென்றவர்கள் கண்டிப்பாக பன்ஜிம் நகரில் cruise (உல்லாச படகு) போயிருப்பார்கள்... ரொம்பவே பிரசித்தம். அந்த நதிதான் மாண்டோவி (கர்நாடகாவில் மஹதாயி என்பார்கள்).

மாண்டோவி கர்நாடகாவில் உற்பத்தி ஆகி கோவா வழியாக சென்று கடலிலே கலக்கிறது. இந்த மாண்டோவி நதி நீரை பங்கீடு செய்து கொள்வதற்குதான் பல ஆண்டுகளாக கர்நாடகமும் கோவாவும் அடித்து கொள்கின்றன.

கோவா, கர்நாடகா, தெற்கு மஹாராஷ்டிரா பகுதிகள், மேற்கு தொடர்ச்சி மலைகளின் புண்ணியத்தால் நல்ல மழையை பெறுகின்றன. ஆனால், தண்ணீரை தேக்கி வைக்க வசதிகள் இல்லை. வெயில் காலத்திலும், அல்லது வானம் கொஞ்சம் பொய்த்தாலும் தண்ணீர் கஷ்டம் வந்துவிடும். வடக்கு கர்நாடகத்தில் குடிக்க கூட தண்ணீர் கிடைக்காது.

அதனால், மாண்டோவிக்கு கலசா மற்றும் பண்டூரி என்னும் துணைநதிகளில் இருந்து பாயும் தண்ணீரில் இருந்து ஏழெட்டு TMC தண்ணீரை மலப்ரபா என்னும் நதியோடு இணைந்த கால்வாயாக மாற்ற வேண்டும் என்பது கர்நாடகாவின் திட்டம். இது கர்நாடகாவில் மூன்று மாவட்ட மக்களின் குடிநீர் தேவையை பூர்த்தி செய்யும்.

ஆனால், கர்நாடகாவின் ஏமாற்றுத்தனத்தை கோவா நன்கு அறியும். முதலில் குடிநீர் தேவை என்று ஆரம்பித்து, பின்னர் விவசாயத்திற்கு தண்ணீர் விட்டு விடுவார்கள் என்று கூறி கோவா திட்டத்திற்கு சம்மதிக்கவில்லை. மேலும், இந்த திட்டங்களால் காடுகள் வெகுவாக அழிந்துவிடும், சுற்றுசூழல் பெரிதாக பாதிக்கப்படும் என்பதும் உண்மையான குற்றச்சாட்டு.

நதிநீர் ஆணையம் அமைக்கவே இழுத்தடித்து 2010ல்தான் ஆரம்பித்தார்கள். அப்படியும் பேச்சுவார்த்தையில் ஒன்றும் முன்னேற்றமில்லை. கர்நாடகா ஏதாவது செய்ய ஆரம்பித்தால் நீதிமன்றத்திற்கு சென்று ஸ்டே வாங்கிவிடுவார்கள். அப்புறம் திட்டம் கிணற்றில் போட்ட கல்தான்.

இப்போது கோவாவில் பாஜக ஆட்சி, கர்நாடகாவில் தேர்தல் வரப்போகிறது. இந்த நிலையிலே பாஜகவின் முதல்வர் வேட்பாளராக கருதப்படும் எடியூரப்பா தனது அரசியலை ஆரம்பித்தார். மத்திய அரசின் (அமித்ஷாவின்) செல்வாக்கோடு தண்ணீர் பெற்று தந்தால் வடக்கு கர்நாடகாவில் ஒரு 50 சீட் தேறும் என்று கணக்கு போட்டார். இதற்கு பேச்சு வார்த்தைகளும் நடந்தன.

பின்னர், கோவா முதல்வர் பரிக்கர், மாண்டோவி நதியின் நீரை பங்கீடு செய்ய கர்நாடகாவிற்கு சாதகமாக தனக்கு கடிதம் அனுப்பியதாக அறிவித்தார். விவசாயிகள் துள்ளி குதித்தனர்... தங்கள் கஷ்டம் தீர்ந்தது என்று நினைத்தனர். கர்நாடக காங்கிரஸ் அரசு பெரிதாக அலட்டி கொள்ளவில்லை. பரிக்கர் அப்படி கடிதம் எழுதினால், முதல்வரான சித்தராமையாவுக்குதான் கடிதம் எழுதவேண்டும். எடியூரப்பா கூறுவது பொய் என்று விட்டது.

அதுதான் நடந்தது... கோவாவின் நீர்வளத்துறை அமைச்சர், கர்நாடகவிற்கு சொட்டு நீர் கூட அதிகம் கிடையாது என்று சொல்லிவிட்டார். இப்போது விவசாயிகள், பொதுமக்களின் கோபம் பாஜக மேல் திரும்பியுள்ளது. தாங்கள் ஏமாற்றப்பட்டதாக நினைக்கும் மக்கள் செம கடுப்பில் உள்ளனர். இன்று வடக்கு கர்நாடகாவில் பந்த்.

இதில் கவனிக்க வேண்டிய விஷயங்கள் மூன்று... ஒன்று, பாஜகவின் அசிங்கமான நீர் அரசியல். வரும் சட்டமன்ற தேர்தலில் வெல்வதற்காக கோவா மற்றும் கர்நாடகா மாநில மக்களை ஏமாற்ற தயாரானதே ஒழிய நீண்டகால நோக்கில் மழைநீரை எப்படி சேமிக்கலாம் என்றோ, எப்படி பயன்படுத்தலாம் என்றோ அதற்கு கவலையே இல்லை. தேர்தலில் வென்றால் போதும். இதுதான் பாஜகவின் மனநிலை. காவிரி விஷயத்தில் தமிழகத்தை பாஜக எப்படி ஏமாற்றுகிறது என்பது அனைவரும் அறிந்ததே.

இரண்டு, இதே கர்நாடகா தமிழகத்தில் ஒகேனக்கல் கூட்டு குடிநீர் திட்டத்திற்கு எவ்வளவு எதிர்ப்பு தெரிவித்தது? தனக்கு வந்தால் ரத்தம், தமிழகத்திற்கு தக்காளி சட்னியா? கர்நாடகம் விவசாயிகள் ஓட்டுக்காக இரட்டை வேடம் போட தயாராக இருக்கிறது.

மூன்று, காவிரியை போலவே மாண்டோவியும் கர்நாடகாவிலேதான் உற்பத்தி ஆகிறது. கோவா மாநிலம், கட்சி பேதமின்றி கர்நாடகத்தின் கண்ணிலே விரலை விட்டு ஆட்டுகிறது.... தமிழகமோ கர்நாடகாவிடம் வருடாவருடம் தண்ணீர் பிச்சை கேட்கிறது... இந்த வருடம் கர்நாடகாவில் தேர்தல்... காவிரி தண்ணீர் குறித்து என்ன வாக்குறுதிகளை கர்நாடக அரசியல்வாதிகள் அள்ளி வீச போகிறார்களோ... தமிழகத்திற்கு தண்ணீர் வருமா?

Jerusalem Issue - Trump's Mistake

ஜெருசலம் விஷயத்தில் அமெரிக்கா தவறுக்கு மேல தவறு செய்வதாக தோன்றுகிறது.... ஐக்கிய நாடுகள் பொது சபையில் தங்களுக்கு எதிராக வோட்டு போடும் நாடுகளுக்கு நிதியுதவி செய்ய போவதில்லை என்று மிரட்டியுள்ளது.

ஏற்கனவே செக்யூரிட்டி கவுன்சிலில் அனைத்து நாடுகளும் அமெரிக்காவிற்கு எதிரான நிலைப்பாட்டையே எடுத்துள்ளது. அமெரிக்காவின் முடிவு சட்டவிரோதம் என்று மற்ற நாடுகள் குற்றம் சாட்டியுள்ளன.

கூட்டாளிகளை தயார் படுத்தி கொள்ளாமல் அமெரிக்கா தன்னிச்சையாக ஜெருசலம் குறித்து அறிவித்ததே தவறு. ஐரோப்பிய யூனியன், சவுதி அரேபியா, ஈரான், சைனா – ஒருவர் கூட ஆதரிக்கவில்லை. யாருமே ஆதரிக்காத பட்சத்தில் ஒதுங்குவதுதான் நல்லது.... 

அனுபவமில்லாத ட்ரம்ப் இன்னும் என்னென்ன செய்ய போகிறாரோ..?

Start Up India - Review

Start Up India – ஞாபகம் இருக்கிறதா? கிட்டத்தட்ட இரண்டு வருடங்களுக்கு முன்பு மோடியால் பெருமிதத்தோடு அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட திட்டம். இதன் துணைதிட்டங்களாக Stand Up India (பிற்படுத்தப்பட்டோர், பெண்களுக்கானது), Deen Dayal Yojana (கிராமபுறங்களுக்கானது) ஆகியவையும் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டன.

திட்டத்தின் நோக்கமெல்லாம் பிரமாதம்... Start Upகளில் முதலீடு செய்ய SIDBI-க்கு 10000 கோடி நிதி... ஒரு செல்போன் இருந்தால் app மூலமாக எல்லா அப்ரூவல்களையும் பெற்றிடலாம்... மூன்று வருடத்திற்கு வரி சலுகை... இன்னோவேஷன்களை ஊக்கப்படுத்த திட்டம்... முத்ரா வங்கி மூலமாக 200 கோடிக்கு refinance...கோலாகலமாக துவங்கப்பட்ட திட்டம் எப்படியிருக்கிறது?

முதல் ஒரு வருடத்திற்கு நயா பைசா கூட Start Up-களுக்கு போகவில்லை. இந்த வருடம் வெறும் 90 கோடி ரூபாய் மட்டும் disburse ஆகியுள்ளது. காரணங்களை ஆராய்வோம்.

முதலில், SIDBI தரும் பணம் ரொம்பவும் குறைச்சல். Start Upகளுக்கு SIDBI நேரடியாக பணம் தராது.... Venture Capital (VC) மூலமாக பணம் தரும். யாராவது VC 85% பணம் போட தயாராக இருந்தால், SIDBI 15% தரும். தொகை மிகவும் சொற்பம் என்று குற்றச்சாட்டு எழுந்ததால் விதிகளில் 35% வரை SIDBI பணம் தரும் என்று மாற்றப்பட்டது... ஆனால், உண்மையில் 20% வரைதான் தருகிறார்கள். இது மிகவும் குறைவு என்கிறார்கள்.

அடுத்து, VC முதலில் பணம் போடுவதோடு நின்றுவிட வேண்டும். இரண்டாம் முறை பணம் போட கூடாது என்றார்கள். Start Upகள் குறித்த புரிதல் இல்லாத விதிகள் இவை. எந்தவொரு VCயும் மொத்த பணத்தையும் ஒரே ஷாட்டில் முதலீடு செய்யாது. பிஸினஸ் தேவைக்கேற்ப பணத்தை சிறிது சிறிதாகத்தான் கொடுப்பார்கள். இப்போது இந்த விதியிலே கொஞ்சம் ரிலாக்ஸ் செய்திருக்கிறார்கள்.

Start Up-ற்கு SIDBI – யிடமிருந்து பணம் வாங்குவது சாமானிய காரியமல்ல... DIPP (தொழில்துறை வளர்ச்சி துறை) அப்ரூவ் செய்யவேண்டும். அப்புறம் SIDBI அமைத்திருக்கும் Venture Capital Investment Committee (VCIC) அப்ரூவ் செய்யவேண்டும். VCIC-ல் இருப்பவர்கள் பெரிய பெரிய பிஸ்தாக்கள். ஆனால், அவர்கள் அப்ரூவ் செய்தாலும் SIDBI ஒரு due diligence நடத்தும். நடைமுறை விதிகளை படித்தால் தலை சுற்றுகிறது. அப்ரூவல் வாங்க மாதக்கணக்கில் ஆகும்.

SIDBI அப்ரூவ் செய்ததற்கு ஒரு approval letter கூட கொடுக்க மறுக்கிறார்கள் என்றெல்லாம் குற்றச்சாட்டு. அந்த அப்ரூவல் கடிதம் இருந்தால் அதை வைத்தே முதலீட்டாளர்களிடம் மிச்சம் 80% பணம் திரட்டலாம். அதை கூட தரவில்லையென்றால் எப்படி?

புதிய Start Upகள் மூன்று வருடங்களுக்கு லாபத்திற்கு வருமான வரி கட்டவேண்டாம் என்ற சலுகை வெறும் பேப்பரில்தான் எழுத வேண்டும். காரணம், Start Upகள் ஆரம்ப வருடங்களில் லாப நஷ்டமற்ற Break even point-ஐ அடையவே போராடி கொண்டிருக்கும். இதிலே,வருமான வரி சலுகையாவது? இப்போது இதை 5 வருடங்கள் என்று மாற்றியிருக்கிறார்கள்.

சமீபத்தில் செய்யப்பட்ட ஒரு ஆய்வில் Start Up India திட்டத்தால் பலன் உண்டா என்று கேட்டதற்கு 80% இல்லையென்றே கூறியுள்ளனர். GSTயினால் Start Upகளுக்கு பாதகம் என 41% பேர் கூறியுள்ளனர். (31% பேர் சாதகம் என்றும், மற்றவர்கள் கருத்தில்லை என்றும் சொல்லியுள்ளனர்).

இப்படியாக policy சிக்கல்களில் மாட்டி கொண்டு இந்த திட்டம் முழிக்கிறது. பிரதமரின் யோசனை நல்ல யோசனைதான். ஆனால், திட்டத்திற்கான விதிகளை உருவாக்கியவர்கள் Start Upகளை குறித்த அடிப்படை புரிதல்கள் கூட தெரியாத ஆட்கள் போல இருக்கிறது.

திட்டத்தை மீண்டும் முழுவதுமாக ஆய்வு செய்வது நல்லது. இல்லையென்றால், BJP அடுத்த தேர்தலுக்கு சாதனை என்று போட்டு கொள்ள ஒரு புல்லட் பாயிண்ட் கிடைக்கும்... அவ்வளவுதான் பிரயோஜனம்...!

Choco Pie-யும் ஜனநாயகமும்

வடகொரியாவில் இருக்கும் மக்களுக்கு தொழில் வாய்ப்பளிக்கவும், அதே சமயம் தங்கள் நாட்டு கம்பெனிகளுக்கு குறைந்த கூலியில் தொழிலாளர்கள் கிடைக்கவும், தென்கொரியா கே ஸாங் என்னும் இடத்திலே ஒரு தொழிற்பூங்காவை அமைத்தது. தன் நாட்டுக்குள் தென்கொரியா தொழிற்பூங்கா அமைக்க வடகொரியா எப்படி ஒப்புக்கொண்டது...? ஏதோ ஒரு விதத்தில் காசு வந்தால் சரி என்பதே காரணம்... வடகொரியாவின் பொருளாதாரம் அப்படி படுத்து கிடக்கிறது.

அவ்வபோது வடகொரியா இந்த தொழிற்பூங்காவை மூடினாலும் ஏதோ ஒரு விதத்தில் 124 தென்கொரிய கம்பெனிகள் இங்கு தம் பொருட்களை உற்பத்தி செய்து கொண்டிருந்தன. அதில் ஒரு கம்பெனி தன் ஊழியர்களை ஊக்கப்படுத்த சாக்கோ பை எனப்படும் இனிப்பு தின்பண்டத்தை தந்தது.

தென்கொரியர்களுக்கு சாக்கோ பை 70களில் இருந்து கிடைக்கும் ஒரு சாதாரண தின்பண்டம். ஆனால் வடகொரியர்கள் 2004ல்தான் முதன்முறையாக அதை பார்க்கிறார்கள். அவர்களுக்கு சாக்கோபை என்பது வெறும் தின்பண்டமல்ல... தென்கொரியாவின் சுபிட்சத்தின் அடையாளம்.... தென்கொரியர்கள் நம்மை விட மோசமாக வாழ்கிறார்கள் என்ற அரசாங்க பிரச்சாரத்தை உடைத்த ஒரு ஆதாரம். தென்கொரியா உண்மையிலேயே வளமாக இருக்கிறது என்பதை வடகொரியர்கள் உணர்ந்தனர்.

அப்படி ஒரு இனிப்பை இது வரை சுவைத்திராத வட கொரிய தொழிலாளிகள் அதை சுவைத்து மகிழ்ந்தனர். ஓவர் டைம் செய்தால் அதிக சாக்கோ பை.... தின்பண்டத்திற்கு ஆசைப்பட்ட தொழிலாளர்கள் தென்கொரிய கம்பெனிக்கு அதிக உழைப்பை கொட்டினர்.

தொழிலாளர்கள் தாங்கள் சாக்கோ பையை சுவைத்ததோடு மட்டுமில்லாமல், கள்ளமார்கெட்டிலும் விற்றனர். இதையறிந்த வட கொரிய அரசு தொழிலாளர்களுக்கு சாக்கோ பை தர தடைவிதித்ததும், தாங்களே சாக்கோ பை உற்பத்தி செய்ய முயன்று தோற்றதும் வேறு கதை.

இப்போது மெயின் கதைக்கு வருவோம். போன மாதம், ஓஹ்-சுங்-சங் (Oh Chung Sung) என்னும் வடகொரிய ராணுவ வீரர் தென்கொரியாவிற்கு தப்பி செல்ல திட்டம் தீட்டினார். அவர் தப்பித்து வந்த ஜீப் துரதிர்ஷ்ட வசமாக ஒரு பள்ளத்திலே மாட்டிக்கொண்டது. வடகொரிய வீரர்கள் அவரை நோக்கி 40 முறை சுட்டனர். அதில் 5 குண்டுகள் அவர் மீது பாய்ந்தது. தன் மேல் இலை குப்பைகளை போட்டுக்கொண்டு அசையாமல் படுத்திருந்து உயிர் தப்பினார் நமது ஹீரோ.

தென்கொரிய ராணுவம் தெர்மல் சென்ஸார்கள் உதவி கொண்டு அவரை கண்டுபிடித்து காப்பாற்றினர். குண்டுகளை எடுக்க அவருக்கு ஆபரேஷன் செய்தபோதுதான், அவரது வயிற்றில் பெரிது பெரிதாக ஏராளமான புழுக்கள் இருப்பதை அறிந்தனர். ஓஹ்-வுடைய நிலைமையை கருத்தில் கொண்ட டாக்டர்கள் ஆபரேஷனுக்கு இடையிலே அந்த புழுக்களை அவசரவசரமாக வெளியே எடுத்தனர்.

ஓஹ் வயிற்றில் அவ்வளவு புழுக்கள் எப்படி வந்தது? வடகொரியாவில் பலரது வயிற்றில் இப்படித்தான் புழுக்கள் இருக்கிறது என்கிறார்கள். காரணம், 2014ல் சர்வாதிகாரி கிம் போட்ட முட்டாள்தனமான உத்தரவு. பயிர்கள் நன்றாக விளைய மனித கழிவை போட சொன்னார். (உரம் வாங்க காசு இருந்திருக்காது என்று நினைக்கிறேன்) வேறு வழியில்லாமல் விவசாயிகளும் விலங்கு கழிவோடு, மனித கழிவுகளையும் சேர்த்து உரமாக பயன்படுத்தி வருகின்றனர். அதுதான் வயிற்றில் இருக்கும் புழுக்களுக்கு காரணம்.

ஓஹ் சிகிச்சை முடிந்து, நினைவு திரும்பி கண் விழித்ததும் முதலில் கேட்டது – ஒரு சாக்கோ பை. சாக்கோ பை தயாரிக்கும் நிறுவனம் ஒன்று அவருக்கு 100 டப்பாக்கள் சாக்கோ பை தந்தது... அதோடு ஆயுளுக்கும் இலவசமாக சாக்கோ பை தருவதாக அறிவித்துள்ளது.

நம் நாட்டிலும் சில பேர் “சர்வாதிகாரம் வந்தாதான் சார், நாடு முன்னேறும்.... எமர்ஜென்ஸி வந்த போது விலைவாசி குறைந்தது....” என்றெல்லாம் பினாத்துகிறார்கள்... அவர்கள் சுபிட்ச பூமியான வடகொரியாவிற்கு செல்லட்டும்.... கிம், சாக்கோ பை கொடுத்து இரு கரம் நீட்டி வரவேற்க காத்திருக்கிறார்.

மரோட்டிச்சால் - டீக்கடைக்காரர் ஒரு கிராமத்தை குடிபோதையிலிருந்து மீட்ட கதை

ஒரு டீக்கடையில் என்ன நடக்கும்…? வெட்டி அரட்டை… நியூஸ் பேப்பரை வைத்து கொண்டு அரசியல், சினிமா பேச்சுக்கள்… ஒரு குட்டி டிவியில் ஏதாவது ஒரு ப்ரோக்ராம்…. இல்லையில்லை… ஒரு டீக்கடையில் மேசைக்கு மேசை டீ உறிஞ்சியபடியே செஸ் விளையாட்டு நடக்கிறது.

மரோட்டிச்சால், வடகேரளத்தில் இருக்கும் ஒரு சிறிய கிராமம். ஐம்பது வருடங்களுக்கு முன் சாராயம், கள்ளக்கடத்தல் என்று மக்கள் இருந்தனர். சாராயத்திலிருந்து மக்களை திருத்த நினைத்தார் உன்னிகிருஷ்ணன் என்பவர். உன்னிகிருஷ்னனுக்கு செஸ் தெரியும்… ஒரு டீக்கடை போட்டார்… டீ குடிக்க வருபவர்களுக்கு செஸ் சொல்லி கொடுத்தார்.

கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அந்த கிராமத்தில் செஸ் பரவியது. சாராயமும், கடத்தலும் ஒழிந்தது. மக்களின் நம்பிக்கையும், பொறுமையும் வளர்ந்தது… கவனம் அதிகரித்தது. கிராமமே மாறிவிட்டது.

இந்த கிராமத்தில் இருக்கும் 6000 மக்கள் தொகையில் 4000 பேருக்கு செஸ் தெரியும். எங்கே பார்த்தாலும் செஸ் விளையாடி கொண்டு இருக்கிறார்கள். இந்த கிராமம் குறித்து அறிந்த விஸ்வநாதன் ஆனந்த் இவர்களுக்கு வாழ்த்து சொல்லியிருக்கிறார்.

தற்போதைக்கு தமிழ்நாட்டுக்கும் உன்னிகிருஷ்ணன்கள் அவசியம் என்றே தோன்றுகிறது….

Carmichael Coal Mine

கார்மைக்கேல் நிலக்கரி சுரங்கம் – திட்டமிட்டபடி எல்லாம் நடந்தால் ஆஸ்திரேலியாவின் மிக பெரிய நிலக்கரி சுரங்கமாகும். நம் நாட்டு ஆதானி குழுமம், வருடத்திற்கு 60 மில்லியன் டன் மட்டரக கரியெடுத்து இந்தியாவிற்கு ஏற்றுமதி செய்யும். இதற்குத்தான் தடங்கல் வந்துள்ளது.

மோடி ஒரு தடவை SBI சேர்மனையும், ஆதானியையும் ஆஸ்திரேலியாவிற்கே அழைத்து போய், இந்த சுரங்க ப்ராஜக்ட்டுக்காக ஆஸ்திரேலிய பிரதமரிடம் டீல் பேசினார். SBI சேர்மனும் இந்த திட்டத்திற்காக ஒரு பில்லியன் டாலர் (இன்றைய ரேட்டில் ஏறக்குறைய 6500 கோடி ரூபாய்) கடன் கொடுப்பதாக ஒப்புக்கொண்டார்.. ஒரு பிரதமர் ஒரு தனியார் ப்ராஜக்ட்டுக்காக இத்தனை முயற்சி எடுப்பது நாடு முழுவதும் அதிர்வலைகளை ஏற்படுத்தியது. (RSS கூட கண்டித்ததாக நினைவு)

இப்போது திட்டத்தை பார்ப்போம். ஆரம்பித்ததிலிருந்தே சுற்றுசூழலியலாளர்கள் இந்த திட்டத்தை எதிர்த்தார்கள். கார்மைக்கேலில் வெட்டியெடுக்கப்படும் கரி, இரண்டு துறைமுகங்கள் வாயிலாக ஏற்றுமதி செய்யப்படும். அப்பாட் பாயிண்ட் என்னும் துறைமுகத்தை மேம்படுத்த ஆதானி 183 கோடி டாலர்கள் (12000 கோடி ரூபாய்) முதலீடு செய்துள்ளது. ஆனால், துறைமுகத்தை ஆழம் செய்வதால் Great Coral Reef எனப்படும் பவளப்பாறைகளுக்கும், அங்கிருக்கும் உயிர்சங்கிலிக்கும் ஆபத்து விளைவிக்கும் என்பதால் திட்டம் முழுவதையும் செயல்படுத்த முடியவில்லை. துறைமுகத்திற்கே இந்த கதி என்றால் இப்போது சுரங்க ப்ராஜெக்ட்டுக்கே தலைவலி.

ஆஸ்திரேலிய அரசு இந்த திட்டத்தை நிறைவேற்றுவதில் தீவிரமாக இருக்கிறது. (கார்மைக்கேல் அமைந்துள்ள குயின்ஸ்லேண்டின் பொருளாதார வளர்ச்சி அப்படி). சுற்றுசூழல் குறித்த எல்லா ஆட்சேபணங்களையும் நிராகரித்த அரசு, நீதிமன்றங்களில் இது குறித்த வழக்குகளை உடைக்க போராடி வருகிறது.

இப்போது, நீதிமன்றத்தில் வழக்கு தொடுத்து இழுத்தடிப்பதால் கடுப்பான ஆஸ்திரேலிய அரசு, இனி வருங்காலங்களில் ஒரு திட்டம் குறித்து வழக்கு போட வேண்டுமென்றால், அந்த திட்டத்தால் நேரடியாக பாதிக்கப்படுபவர் மட்டும்தான் வழக்கு தொடுக்க முடியும் என்று சட்டதிருத்தம் கொண்டுவர உத்தேசித்துள்ளது. இதற்கும் எதிர்ப்பு வலுத்து வருகிறது. இந்த களேபரத்தில் அண்மையில் திட்டத்திற்கு எதிர்ப்பு தெரிவித்த இரண்டு எம்.பி க்களை அரசு கைது செய்துள்ளது.

இது ஒரு பக்கம் இருக்க, நீதிமன்றங்களில் மட்டும் போராடினால் இவ்வளவு பெரிய திட்டத்தை முறியடிக்க முடியாது என்றுணர்ந்த சூழலியலாளர்கள் அடுத்த ஆயுதத்தை கையில் எடுத்தனர். அதாவது இந்த திட்டத்திற்கு எந்த வங்கியும் நிதியுதவி செய்யக்கூடாது என்று போராட்டம் நடத்தினர்.

காரணம், திட்டம் அவ்வளவு பெரிது. திட்டமதிப்பு 16.5 பில்லியன் டாலர்கள் (108000 கோடி ரூபாய்). கண்டிப்பாக கடன் வாங்காமல் இந்த திட்டத்தை நிறைவேற்ற முடியாது. அதனால்தான், வங்கிகளை கடன் தர வேண்டாமென்று சூழலியலாளர்கள் வற்புறுத்த ஆரம்பித்தனர்.

தங்கள் பெயர் கெட்டு போய் விடுமென்று நினைத்த ஆஸ்திரேலிய வங்கிகள், கடன் தருவதிலிருந்து பின்வாங்கிவிட்டன. ஆதானி, அடுத்ததாக சீன வங்கிகளை அணுகியது. இப்போது அவர்களும் பல காரணங்களை சொல்லி பின்வாங்கி விட்டனர்.

ஆஸ்திரேலியாவின் பவழ பாறைகள் உலக புகழ் பெற்றது. அதை சிதைக்கும் இந்த திட்டம், கிட்டத்தட்ட முடிவுக்கு வந்துவிட்டதாகவே கருதப்படுகிறது. பார்க்கலாம், என்ன நடக்கிறது என்று.

‘Power of Money’ by Adam Khoo

Recently, someone came up to me on a plane to KL and looked rather shocked. He asked, ‘How come a millionaire like you is traveling economy?’ My reply was, ‘That’s why I am a millionaire. ‘ He still looked pretty confused.

This again confirms that greatest lie ever told about wealth (which I wrote about in my latest book ‘Secrets of Self-Made Millionaires’ ). Many people have been brainwashed to think that millionaires have to wear Gucci, Hugo Boss, Rolex, and sit on first class in air travel.

This is why so many people never become rich because the moment that earn more money, they think that it is only natural that they spend more, putting them back to square one.

The truth is that most self-made millionaires are frugal and only spend on what is necessary and of value. That is why they are able to accumulate and multiply their wealth so much faster.

Over the last 7 years, I have saved about 80% of my income while today I save only about 60% (because I have my wife, mother in law, 2 maids, 2 kids, etc. to support). Still, it is way above most people who save 10% of their income (if they are lucky).

I refuse to buy a first class ticket or to buy a $300 shirt because I think that it is a complete waste of money. However, I happily pay $1,300 to send my 2-year old daughter to Julia Gabriel for Speech and Drama c lasses without thinking twice.

When I joined the YEO (Young Entrepreneur’ s Organization)a few years back (YEO is an exclusive club open to those who are under 40 and make over $1m a year in their own business), I discovered that those who were self-made thought like me. Many of them with net worth well over $5m,travelled economy class and some even drove Toyotas and Nissans – not Audis, Mercs, BMWs.

I noticed that it was only those who never had to work hard to build their own wealth (there were also a few ministers’ and tycoons’ sons in the club) who spent like there was no tomorrow. Somehow, when you did not have to build everything from scratch, you do not really value money. This is precisely the reason why a family’s wealth (no matter how much) rarely lasts past the third generation.

Thank God my rich dad foresaw this terrible possibility and refused to give me a cent to start my business.

Then some people ask me, ‘What is the point in making so much money if you don’t enjoy it?’ The thing is that I don’t really find happiness in buying branded clothes, jewelry or sitting in first class. Even if buying something makes me happy it is only for a while; it does not last. Material happiness never lasts, it just gives you a quick fix. After a while you feel lousy again and have to buy the next thing which you think will make you happy. I always think that if you need material things to make you happy, then you live a pretty sad and unfulfilled life..

Instead, what makes me happy is when I see my children laughing and playing and learning so fast. What makes me happy is when I see my companies and trainers reaching more and more people every year in so many more countries.

What makes me really happy is when I read all the emails about how my books and seminars have touched and inspired someone’s life. What makes me really happy is reading all your wonderful posts about how this blog is inspiring you. This happiness makes me feel really good for a long time, much much more than what a Rolex would do for me.

I think the point I want to put across is that happiness must come from doing your life’s work (be it teaching, building homes, designing,trading, winning tournaments etc.) and the money that comes is only a by-product. If you hate what you are doing and rely on the money you earn to make you happy by buying stuff, then I think that you are living a life of meaninglessness.

Fitch - GDP Forecast

ஃபிட்ச் ரேட்டிங் ஏஜென்சி இந்தியாவின் GDP முன்கணிப்பை (Forecast) குறைத்துள்ளது. இத்தனைக்கும் கடந்த காலாண்டில் இந்தியாவின் ஜி.டி.பி சற்றே முன்னேற்றம் காட்டியது. ஆனால், எதிர்பார்த்த அளவிற்கு ஜி.டி.பி அதிகரிக்காததால் முன்கணிப்பை குறைத்ததாக ஃபிட்ச் கூறியுள்ளது.

பொருளாதாரம் சிறிது சிறிதாக இன்னும் இரண்டு வருடங்களில் சரியாகும் என்று ஃபிட்ச் கூறுகிறது. நவம்பர் நடுவில் வந்த மூடிஸ் ரேடிங்கை விட ஃபிட்ச் கணிப்பே சரியாக இருப்பதாக எனக்கு தோன்றுகிறது.

ஒரு உதாரணம் சொல்கிறேன். நவம்பர் மாத PV (Passenger Vehicles) விற்பனை அதிகரித்திருப்பதாக சொல்லப்பட்டது. ஆனால், பல கம்பெனிகளுக்கு PV விற்பனை இன்னும் 2015 நவம்பர் விற்பனை அளவிற்கு கூட வரவில்லை. 2016 நவம்பரில் டீமானிடைஸேஷன் காரணமாக விற்பனை படுத்து விட்டது. 2017 நவம்பர் விற்பனை போன வருடத்தை காட்டிலும் அதிகமே ஒழிய 2015 விற்பனையை விட குறைவுதான். வளர்ச்சி Lower base காரணமாக ஏற்பட்டதே ஒழிய, உண்மையான வளர்ச்சியின் காரணமாக ஏற்பட்டதாக தெரியவில்லை.

வரும் மாதங்களில் அரசாங்கம் பொருளாதாரம் வளர்ந்துவிட்டது என்று சொல்லும் போதெல்லாம் 2015, 2016ம் ஆண்டோடு ஒப்பிட்டு பார்க்கவேண்டும். காரணம் டீமானிடைஸேஷனால் கடந்த ஒரு வருடத்தில் அனைத்து நம்பர்களும் விழுந்துவிட்டன. அதனால், பொருளாதார வளர்ச்சி எனும் போதெல்லாம் இந்த Lower Base Effect – ஐ மனதில் கொள்ளவேண்டும்.

முக்கியமான விஷயம் என்னவென்றால், இந்தியாவின் வளர்ச்சி குறைய டீமானிடைஸேஷனும், ஜி.எஸ்.டி வரிவிதிப்பும் ஒரு காரணம் என்று ஃபிட்ச் கூறியுள்ளதுதான்.

இப்படி டீமானிடைஸேஷன் தவறு என்று பலரும் கூறிவிட்ட நிலையில் பிரதமரும், நிதி அமைச்சரும் மட்டும் சரியான நடவடிக்கை என்று கூறி வருவது முழு பூசணிக்காயை மறைக்க முயலுவதாகவே தோன்றுகிறது. பிரதமரும், நிதி அமைச்சரும் தவறுகளை ஒப்பு கொள்வதால் மட்டுமே மக்களுக்கு அவர்கள் மேல் நம்பிக்கை வரும்.

US Net Neutrality

Net Neutrality – நினைவிருக்கிறதா? போன பிப்ரவரி மாதத்தில் ட்ராய் (Trai) இந்தியாவில் இணைய சமநிலை இருக்கும் என்ற முக்கியமான முடிவெடுத்தது.

இப்போது இணைய சமநிலை என்றால் என்ன என்று சுருக்கமாக பார்ப்போம்… நாம் பலவித வெப்சைட்டுகளை பார்க்கிறோம். நமக்கு இணைய கனெக்ஷனை வழங்கும் சர்வீஸ் ப்ரோவைடர்கள் அனைத்து வெப்சைட்டுகளையும் சீரான வேகத்திலே, பாரபட்சமின்றி தருகிறார்கள். இதுதான் இணைய சமநிலை. அப்படி சமநிலை இல்லையென்றால், சர்வீஸ் புரோவைடர்கள் பணம் வாங்கி கொண்டு, சில வெப்சைட்டுகளுக்கு மட்டும் வேகத்தை கூட்டலாம்… மற்றவர்களுக்கு வேகத்தை குறைக்கலாம்.

வேறு விதமாக சொன்னால் – உங்கள் கேபிள் டி.வி ஆபரேட்டர் சன்நியூஸ் மட்டுமோ, அல்லது ஜெயா நியூஸ் மட்டுமோ காட்டினால் உங்களுக்கு எவ்வளவு கடுப்பாக இருக்கும்…? உங்களால் உண்மையான செய்தியை அறியவே முடியாதல்லவா? அது போலத்தான்…. இணைய சமநிலை இல்லாவிட்டால் உங்களால் இணையத்தில் எதையுமே அறிந்து கொள்ளமுடியாத நிலை உண்டாகும். இப்போது விஷயத்தை பார்ப்போம்.

ட்ரம்ப் வென்றபின்னர் அமெரிக்க அரசு, முந்தைய அரசு எடுத்திருந்த முக்கியமான முடிவுகளை மாற்றி கொண்டிருக்கிறது. இதற்கு இணைய சமநிலையும் விலக்கில்லை.

இந்தியாவிற்கு முன்னதாகவே அமெரிக்கா 2015ல் இணைய சமநிலை இருக்கவேண்டும் என்று சொல்லியிருந்தது. ட்ரம்ப் வென்றபின்னர் இந்திய-அமெரிக்கரான அஜித் பாய் (Ajith Pai) FCC தலைவரானார். (Federal Communications Commission – நம் ஊர் Trai-ஐ விட பெரிய அமைப்பு). அஜித் பாய் எப்போதுமே இணைய சமநிலைக்கு எதிரானவர்.

இப்போது அவர் ‘இணைய சமநிலை கூடாது…. அது சந்தை போட்டியை வளர்க்கவில்லை… முதலீடுகளை ஈர்க்கவில்லை’ என்று காரணம் கூறி சமநிலையை நீக்க கோருகிறார். FCC இது குறித்து டிசம்பர் 14ம் தேதி முடிவெடுக்க போகிறது.

அமெரிக்க டெக்னாலஜி துறை இரண்டாக பிரிந்து கிடக்கிறது…. பலர் சமநிலைக்கு ஆதரவாக இருக்க, AT&T, Verizon போன்றவர்கள் இணைய சமநிலை வேண்டாம் என்கிறார்கள். சுவாரஸ்யமான விஷயம் என்னவென்றால், இந்தியாவில் Free Basics என்ற பெயரிலே இணைய சமநிலைக்கு எதிராக களமிறங்கிய பேஸ்புக், அமெரிக்காவிலே சமநிலை வேண்டும் என்கிறது…. இரட்டை நிலைப்பாடு. மார்க் பெரிய அரசியல்வாதியாக வருவார் என எதிர்பார்க்கலாம்.

உண்மையில் இணைய சமநிலைதான் போட்டியை வளர்க்க சமமான களம் அமைத்து தருகிறது… முதலீடுகளை ஈர்க்கிறது. இந்த காரணங்களுக்காகத்தான் இந்தியா சமநிலையை தேர்ந்தெடுத்தது. ஆனால் அஜித் பாய் சரியான காரணங்களை கூறி தவறான முடிவெடுக்க துடிக்கிறார்.

எப்போதுமே அமெரிக்கா ஒரு டிரெண்ட் செட்டர்… இப்போது அமெரிக்கா சமநிலைக்கு எதிரான முடிவெடுத்தால் பல நாடுகள் அமெரிக்காவை தொடரும். ஆக, FCC ஒரு வரலாற்று முக்கியத்துவம் வாய்ந்த முடிவை எடுக்கப்போகிறது. All eyes on FCC…

BitCoin Touches 10000 USD

பிட் காயின் மதிப்பு முதன் முறையாக 10000 அமெரிக்க டாலர்களை தாண்டியுள்ளது. இந்த ஆண்டு மட்டும் அதன் மதிப்பு 14 மடங்கு ஏறிவிட்டது. Futures & Derivatives சந்தைகளை நடத்தும் CME Group பிட் காயினுக்கு சந்தை ஒன்றை ஆரம்பிக்க போவதாக சொன்னதிலிருந்து அதன் விலை விஷம் போல ஏறி வருகிறது (50% ஏறிவிட்டது).

Traditional investors எனப்படும் மியுச்சுவல் பண்டுகள், ரிடயர்மெண்ட் பண்டுகள் போன்றவை இந்த பிட்காயினில் முதலீடு செய்வதில்லை. காரணம், மத்திய வங்கிகள் பிட்காயினை ஏற்று கொள்வதில்லை. அதோடு பிட்காயினில் ரிஸ்க் மிக அதிகம்.

உதாரணம் - 2014ல் உலகின் மிகப்பெரிய பிட்காயின் சந்தை MtGox என்னும் ஜப்பானிய சந்தை. அதன் பாதுகாப்பறையிலிருந்து (vault) 850000 பிட்காயின்கள் திருடு போனது குறிப்பிடத்தக்கது. அத்தோடு அந்த சந்தை திவாலானது. பணம் போட்டவர்கள் கதியும் அதோகதிதான்.

ஆனால், பிட்காயினின் மதிப்பு தொடர்ந்து உயர்ந்து வருவதால், யாரும் பாதுகாப்பு குறித்து கவலைப்படுவதாக தெரியவில்லை. அடுத்த 18 மாதங்களில் அதன் மதிப்பு லட்சம் டாலர் வரை போகும் என்று நம்புகின்றனர். தற்போது விஷம் போல பிட்காயின் மதிப்பு ஏறுவதால் இது கூடிய சீக்கிரம் பெரியதாக சரியும் என்றே எதிர்பார்க்கப்படுகிறது.

Delhi Metro

டெல்லி மெட்ரோ – நம் நாட்டிலேயே பெரிய மெட்ரோ. 2007-லிருந்து இயங்குகிறது. முதல் மூன்று வருடங்கள் மட்டும் லாபம் காட்டியது. பின்னர் 2010-லிருந்து நஷ்டம்தான். (2015-16 – 470 கோடி நஷ்டம். 2016-17 – 348 கோடி நஷ்டம் PBT). இத்தனைக்கும் கடந்த ஐந்து வருடங்களில் மெட்ரோவை உபயோகிப்போர் எண்ணிக்கை 56% உயர்ந்துள்ளது.

கடன் தலைக்கு மேலே நிற்கிறது. டெல்லி மெட்ரோ Phase II PPP (Public Private Partnership) மாடலில் செய்ய முயற்சி செய்யப்பட்டது. ஆனால் எதிர்பார்த்த அளவிற்கு லாபம் வராது என்று கொஞ்சம் தாமதமாகவே உணர்ந்த பிரைவேட் பார்ட்னர்கள் ஒரு வருட காலத்தில் ஓடிவிட்டனர். (அவர்கள் 15% லாபம் எதிர்பார்த்தனர்)

இப்படி நிதி நிலைமை மோசமாக இருப்பதாலும், செலவுகள் அதிகரிப்பதாலும், கட்டணங்களை உயர்த்தவேண்டிய கட்டாயம். இந்த ஆண்டு இதுவரை மே மாதத்தில் ஒரு முறையும், அக்டோபரில் ஒரு முறையும் சேர்த்து கட்டணங்களை (கிட்டதட்ட) இரண்டு மடங்கு உயர்த்தியாகி விட்டது. ஒவ்வொரு முறை கட்டணத்தை அதிகரிக்கும் போதும் தினசரி பயணிப்போர் எண்ணிக்கை குறைகிறது. குறிப்பாக அக்டோபரில் கட்டணம் உயர்ந்தவுடன் தினசரி பயணிப்போர் எண்ணிக்கை 3.2 லட்சம் (12% m-o-m) குறைந்துவிட்டது.

ஆனால், மெட்ரோ நிர்வாகம் ஒவ்வொரு அக்டோபரிலும் பண்டிகையினால் இப்படி பயணிப்போர் எண்ணிக்கை குறையும்.... போன ஆண்டும் 1.3 லட்சம் குறைந்தது என்கிறது. ஆனால், 1.3 லட்சமும் 3.2 லட்சமும் வேறு என்பது அனைவருக்கும் தெரியும்.

மெட்ரோவுடைய மிக பெரிய சாதகமாக சொல்லப்படுவதே அது சுற்றுச்சூழலை பாதுகாக்கும் என்பதுதான். ஆனால், இந்த 3 லட்சம் பேர் மெட்ரோவை விட்டு மீண்டும் சாலை போக்குவரத்திற்கு சென்றால் மெட்ரோவின் பயன்தான் என்ன? அதாவது, கட்டணத்தை குறைத்தால் மெட்ரோ நடத்த முடியாது... கட்டணத்தை அதிகரித்தால் மக்கள் வருவதில்லை.

நகரங்கள் வளரும் போது மக்களின் தினசரி போக்குவரத்து தூரம் அதிகரிப்பதை தவிர்க்க முடியாது என்று ஐநா சபையின் ஆராய்ச்சி ஒன்று கூறுகிறது. அப்படி போக்குவரத்து தூரம் அதிகரிக்கும் பிரச்சனையை மெட்ரோவால் தீர்க்கமுடியுமா? மெட்ரோவால் தீர்க்கமுடியுமா என்றால் பொருளாதார ரீதியாகவும் தீர்க்க முடியுமா என்று பார்க்கவேண்டும். மெட்ரோ திட்டங்கள் பொருளாதார ரீதியாக வெற்றி பெறாது என்று இந்தியாவின் மெட்ரோ மேன் என்று புகழப்படும் ஸ்ரீதரனே கூறுகிறார். லேட்டஸ்டாக வந்த கொச்சி மெட்ரோவுக்கு கேரள அரசாங்கம் ஒரு நாளைக்கு ஒரு கோடி ரூபாய் மானியமாக தருகிறது.

என்னை பொறுத்த வரை, அதிக செலவு வைக்கும் மெட்ரோ ரயிலோ புல்லட் ரயிலோ நமது பிரச்சனைகளை தீர்க்காது. நகரங்களில் ஏராளமான பாலங்களும் கட்டியாகிவிட்டது. நகரமயமாக்கலை குறைத்தால் போக்குவரத்து மட்டுமல்லாது மேலும் பல பிரச்சனைகளை தீர்க்கலாம்/ உருவாகாது தடுக்கலாம். அரசாங்கங்கள் ஏதாவது இந்த திசையில் யோசிக்குமா?

ஆத்யா சிங் - Dengue Treatment

ஆத்யா சிங் என்னும் 7 வயது சிறுமி, டெங்கு முற்றிய நிலையில் குருகிராமில் இருக்கும் ஃபோர்ட்டிஸ் மெமோரியல் ரிசர்ச் இன்ஸ்டிட்யூட் மருத்துவமனையில் சிகிச்சை பெற்று, சிகிச்சை பலனளிக்காமல் இறந்து போனார்.

உறவினர்கள் ஆத்யாவிற்கு தரப்பட்ட சிகிச்சை குறித்து சந்தேகங்கள் எழுப்பியுள்ளனர். குழந்தைக்கு மூளை பாதிக்கப்பட்டிருக்கலாம் என்று மருத்துவர்கள் சொன்னபோதும், CT ஸ்கானோ, MRI – யோ எடுக்கவில்லை. குழந்தையின் மூளை 80% பாதிக்கப்பட்டுவிட்டது என்று கூறிய மருத்துவர்கள், ரத்த மாற்று சிகிச்சை (Full Body Plasma Transplant) செய்யவேண்டும் என்றிருக்கிறார்கள்.

80% சதவீதம் மூளை பாதிக்கப்பட்ட குழந்தைக்கு இப்படி ரத்தமாற்று சிகிச்சை செய்தால் பலனிருக்குமா என்று கேட்டதற்கு, பிற உறுப்புகளை காப்பாற்ற இந்த சிகிச்சை செய்யவேண்டும் என்றிருக்கின்றனர். மருத்துவமனை மேல் சந்தேகப்பட்ட உறவினர்கள் குழந்தையை வேறு மருத்துவமனைக்கு மாற்றுவதற்கு முன்னர் குழந்தை இறந்துவிட்டது.

சிகிச்சை குறித்த சந்தேகங்கள் ஒருபுறம் இருக்க, இனிமேல் வருவது பணவிஷயம்….. 15 நாள் சிகிச்சைக்கு 16 லட்சம் ரூபாய் பில் வந்தது. விரிவான பில் அறிக்கையில் (Itemised bill) 15 நாளிலே 660 சிரிஞ்சுகளும், 2700 க்ளவுஸ்களும் உபயோகப்படுத்தப்பட்டதாக குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. அதாவது, ஒரு நாளைக்கு சராசரியாக 44 சிரிஞ்சுகள்… 180 க்ளவுஸ்கள். சர்க்கரை அளவை அளக்கும் பட்டைகள் (சாதாரணமாக 10-12 ரூபாய்க்கு கிடைப்பது) ஒவ்வொரு பட்டையும் 200 ரூபாய்க்கு சார்ஜ் செய்யப்பட்டுள்ளது.

உறவினர்கள் கன்ஸ்யுமர் கோர்ட்டை நாட போவதாக சொல்லியுள்ள நிலையில், மத்திய அரசு ஹரியானா அரசாங்கத்தை இது குறித்து விசாரித்து விரிவான அறிக்கை சமர்ப்பிக்க உத்தரவிட்டுள்ளது.

விசாரணை முடியும்வரை மருத்துவமனை குறித்து ஏதும் சொல்ல இயலாது. ஆனால், கார்ப்பரேட் மருத்துவமனைகள் குறித்து அவ்வபோது புகார்கள் வந்தவண்ணம் உள்ளன. அரசாங்கங்கள், இந்த கார்ப்பரேட் மருத்துவமனைகளை கண்காணிக்கவும், கட்டுப்படுத்தவும் ஏதாவது செய்யுமா?

Julie Briskman - Follow up

சில நாட்களுக்கு முன் அமெரிக்க அதிபர் டிரம்புக்கு நடுவிரல் காட்டி கடுப்பேற்றிய ஜூலி பிரிஸ்க்மேன் குறித்து பதிவிட்டிருந்தேன். பதிவின் லிங்க் இங்கே – https://goo.gl/tHSyBLஅந்த பதிவிற்கு updates இதோ...

ஜூலி வேலை பார்த்த நிறுவனம் அரசாங்க காண்ட்ராக்டுகளை(யும்) எடுக்கும் நிறுவனம். எதற்கு வம்பு என்று நினைத்தார்களோ என்னவோ, ஜூலியை வேலையை விட்டு தூக்கி விட்டனர்.

ஜூலிக்கு இரண்டு பிள்ளைகள் உண்டு. வேலை இல்லாமல் ஜூலி கஷ்டப்பட கூடாது என்று நினைத்தவர்கள் ஜூலிக்கு ஆதரவு தெரிவித்து Gofundme – யில் பணம் திரட்ட ஆரம்பித்தனர். நிர்ணயிக்கப்பட்ட தொகை ஒரு லட்சம் டாலர்கள்... ஆனால், 10 நாட்களி்லேயே 116000 டாலர்கள் வசூலாகிவிட்டது. இன்னும் தொகை குவிகிறது. (நான் இந்த பதிவை டைப் செய்து முடிப்பதற்குள் நன்கொடை 2000 டாலர்கள் அதிகரித்து விட்டது).

இன்னொரு செய்தி... சமீபத்தில் ட்ரம்பின் ட்விட்டர் அக்கௌண்ட் சில நிமிடங்களுக்கு செயலிழந்து விட்டது. ட்விட்டரில் பணியாற்றிய ஒருவர் தன் கடைசி வேலைநாளில் இது போல ஒரு சேட்டை செய்து போய்விட்டார். உடனடியாக சுதாரித்து கொண்ட ட்விட்டர், ட்ரம்பின் அக்கௌண்டிற்கு மீண்டும் உயிர் கொடுத்து விட்டது. ஆனால், அந்த பணியாளருக்கு பலத்த பாராட்டுக்கள் குவிந்தன.

ட்ரம்புக்கு அவங்க ஊரில் மதிப்பு இப்படி இருக்கு...!

நாச்சியார்

நேற்று வெளிவந்த நாச்சியார் பட டீஸர்… ஜோதிகா சொல்லும் ஒரு வார்த்தையின் காரணமாக சர்ச்சைக்கு உள்ளாகி இருக்கிறது. அப்படி சர்ச்சைக்கு உள்ளானதாலேயே பிரபலமும் ஆகியிருக்கிறது.

மக்கள் தியேட்டர்களில் படம் பார்ப்பதை குறைத்து கொண்ட இந்த காலத்தில், ஒவ்வொரு திரைப்படமும் மக்கள் கவனத்தை ஈர்க்க முயல்கிறது. அந்த கவன ஈர்ப்புக்கு சுலபமான விளம்பரம்தான் – சர்ச்சை. அது படத்தின் டைரக்டர் கதாநாயகியை அறைந்ததாக இருக்கலாம், அரசாங்கத்திற்கு எதிரான வசனமாக இருக்கலாம்… ஏதோ ஒன்று, ஒரு பரபரப்பு… ஒரு சர்ச்சை… படத்தை விளம்பரப்படுத்த வேண்டும், அவ்வளவுதான் நோக்கம்.

இப்படிப்பட்ட சர்ச்சைகளை ஊதி பெரிதாக்குவதன் மூலம் நாம் அந்த படத்திற்கு விளம்பரம்தான் தேடி தருகிறோம். ஒவ்வொரு படமும் இன்னும் மோசமான சர்ச்சைகளை உருவாக்குவதற்கு நம்மையே அறியாமல் துணை போகிறோம் (ஒருவிதத்தில் இந்த பதிவும் அதையேதான் செய்கிறது).

சரி, இதற்கு வழிதான் என்ன? ரொம்ப சிம்பிள்… சுயகட்டுப்பாடு. மானமிகு சமுதாயம் இப்படிப்பட்ட படங்களை ஏன் புறக்கணிக்கக்கூடாது..? அதுமட்டுமல்ல, பெண்களை இழிவுபடுத்தும் வார்த்தைகளுக்கு கடுமையான சென்ஸார் தடை வரும் வரை எந்த திரைப்படத்தையும் பார்க்க மாட்டோம் என்று ஏன் சொல்லக்கூடாது? அப்போது பாருங்கள்... திரைத்துறையினரே மத்திய அரசிடம் சென்று சட்டதிருத்தம் செய்ய சொல்லி கெஞ்சி நிற்பார்கள்.... அடுத்த முறை படமெடுக்கும்போது இன்னும் கவனமாக இருப்பார்கள்.

ஒத்துழையாமை இயக்கம் என்பது காந்தி பிரிட்டிஷ் அரசாங்கத்திற்கு எதிராக உபயோகப்படுத்தியது என்று வரலாற்றில் படித்திருப்போம்… அந்த ஆயுதம் இன்னும் வலிமையாகத்தான் இருக்கிறது. Social media உதவியால் அந்த ஆயுதத்தை உபயோகப்படுத்துவது இன்னும் சுலபம்தான். தேவையெல்லாம் மக்களின் மனக்கட்டுப்பாடும் ஒற்றுமையும்தான்.

இன்னொரு விஷயம்… அந்த படத்தின் டீஸரில் ஒரு பெண்ணை போலீஸ் சித்திரவதை செய்வது போல ஒரு கொடூரமான காட்சி வருகிறது. இதை குறித்து யாராவது எதிர்த்தார்களா? போலீஸ் விசாரணையில் சித்திரவதை செய்வதை காட்டுவது யதார்த்தம் என்றால், கெட்டவார்த்தை பேசுவதும் யதார்த்தம்தானே? இதற்கு மட்டும் பொங்குவது ஏனோ?

ப்ரத்யுமன் தாகூர் – கொலை வழக்கு

ப்ரத்யுமன் தாகூர் என்னும் 7 வயது குழந்தை, செப் 8 அன்று அவன் படித்த பள்ளியிலேயே மர்மமான முறையில் இறக்கிறான். அதுவும் அவன் தந்தை அவனை பள்ளியில் விட்டு சென்ற 15 நிமிடங்களுக்குள்ளாக இறக்கிறான். அவன் படித்த பள்ளி ஒன்றும் சாதாரணமானது அல்ல.. ஹரியானா குருகிராமில் உள்ள ரையான் இண்டர்நேஷனல் பள்ளி... இந்தியாவின் 18 மாநிலங்களிலும், வெளிநாடுகளிலும் 186 கல்வி நிலையங்களை நடத்தும் குழுமம்.

ப்ரத்யுமன் தாகூர் பள்ளி கழிப்பறையில் கழுத்து வெட்டுப்பட்ட நிலையில் இறந்தான். அந்த பள்ளி பேருந்தின் கண்டக்டர் அசோக் குமார் என்பவர் பாலியல் காரணங்களுக்காக அவனை கொன்றதாக கூறி போலீஸ் அவரை கைது செய்தது. பின்னர் விவரங்கள் ஒன்றன் பின் ஒன்றாக வெளிவர தொடங்கின.

பள்ளி நிர்வாகம் ஆதாரங்களை அழிக்க கருதி கழிப்பறையை சுத்தம் செய்தது தெரியவந்தது. அசோக் குமார், தன்னை போலீஸ் சித்ரவதை செய்ததால், தான் செய்யாத குற்றத்தை ஒப்புக்கொண்டதாக தெரிவித்தார். பெற்றோர்கள் பள்ளிக்குள் புகுந்து நாற்காலிகளையும், ஜன்னல் கண்ணாடிகளையும் உடைத்து போராடினர். போலீஸ் தடியடி நடத்த வேண்டி வந்தது.

நிலவரம் தீவிரமடைந்ததை தொடர்ந்து ஹரியானா அரசாங்கம் CBI விசாரணைக்கு செப் 23 அன்று உத்தரவிட்டது.

CBI தன் விசாரணையில் அசோக் குமார் கொலையாளி அல்ல என்றும், அதே பள்ளியில் பதினொன்றாம் வகுப்பு படிக்கும் ஒரு மாணவன்தான் கொலையாளி என்றும் தெரிவித்தது. தன் தந்தையின் முன்னிலையிலேயே அந்த மாணவன் தன் குற்றத்தை ஒப்புக்கொண்டான் என்றும் செய்திகள் வெளியாயின.

தன் வீட்டில் பெற்றோர்கள் எப்போதும் சண்டையிடுவார்கள் என்றும், தனக்கு பரீட்சை குறித்த பயம் இருந்ததால் பரீட்சையை தள்ளி போட ப்ரத்யுமனை கொன்றதாகவும் ஒப்புக்கொண்டான். ப்ரத்யுமனை கொன்ற கத்தியை கண்டக்டர் அசோக் குமாரின் பையிலே வைத்ததாகவும் ஒப்புக்கொண்டான். இதெல்லாம் CBI விசாரணையில் தெரிய வந்துள்ளது.

இந்நிலையில் நான்கு போலீஸ்காரர்கள் ஆதாரங்களை கலைக்க முயன்றதாக CBI குற்றம் சாட்டியுள்ளது. இந்த விஷயத்தை தோண்ட தோண்ட பல மர்மங்கள் வெளியாகலாம். தோண்ட விடுவார்களா என்பது சந்தேகமே...! (ரையான் கல்வி குழுமம் இதற்கு முன்பும் பிரச்சனைகளில் மாட்டியிருக்கிறது. Google செய்து பார்க்கவும்)

இந்த வழக்கில் ஒவ்வொரு நாளும் ஒவ்வொரு விதமாக தகவல்கள் வெளியாகிறது. இதுவரை வந்த விவரங்கள் அனைத்தும் உண்மை என்று கொள்ளவும் முடியாது. ஆனால் இதுவரை வந்துள்ள விவரங்களை குறித்து சிந்திப்போம்... வீட்டில் பெற்றோர்கள் சண்டையிடுவது பிள்ளைகளை எப்படி பாதிக்கிறது, அரசாங்கம் கல்வியை தனியார் மயமாக்கியது, கல்வி குழுமங்களின் பணபலம், அரசியல் செல்வாக்கு, பெரிய பள்ளிகளில்தான் தரமான கல்வி கிடைக்கும் என்னும் மக்களின் நம்பிக்கை, பரீட்சைகள் மேல் இருக்கும் பயம், குழந்தைகள் கொலை செய்யும் அளவிற்கு போவது, (உண்மையான கல்வி கிடைத்திருந்தால் குழந்தையை கொலை செய்ய மனம் வருமா?) அப்பாவிகளை குற்றவாளியாக்குவது, ஆதாரங்களை அழிப்பது... நம் சமூகத்தின் நோய்கள்தான் எத்தனை எத்தனை?

பல வலைத்தள செய்திகளிருந்து தொகுத்தது - 
https://en.wikipedia.org/wiki/Death_of_Pradyuman_Thakur
https://www.ndtv.com/…/in-gurgaon-school-murder-cbi-investi…
https://timesofindia.indiatimes.com/…/articles…/61620821.cms
https://www.ndtv.com/…/in-pradyuman-thakur-killing-4-haryan…

ஒரு சாதனை பெண்ணை குறித்த பதிவு

ஈ.சி.ஜி – நம்மில் அனைவருக்கும் தெரியும். நமது இதயத்தின் மின் அதிர்வை ஒரு பேப்பரில் படமாக வரையும். தேர்ந்த மருத்துவர் (Specialist) ஒருவர் இந்த ஈ.சி.ஜி கொண்டு இதயத்தில் என்ன பாதிப்பு, என்ன சிகிச்சை அளிக்கலாம் என்று முடிவு செய்வார்.

இந்தியாவின் கிராமங்களில் ஸ்பெஷலிஸ்ட் மருத்துவர் இருக்கமாட்டார். சாதாரண பொதுநல மருத்துவர் இருந்தாலே சந்தோஷம். அரசாங்கமோ, நல்லிதயம் படைத்தவர்களோ ஒரு கிராம மருத்துவமனைக்கு ஈ.சி.ஜி மெஷின் வாங்கி தரலாம். ஆனால் என்ன விதமான இதயநோய் (diagnosis) என்று எப்படி கண்டறிவது? சிகிச்சை?

இங்குதான் ரமா என்னும் பயோமெடிக்கல் இன்ஜினியர் புதிய கண்டுபிடிப்பு ஒன்றை நிகழ்த்தியிருக்கிறார். அதாவது, பல ஈ.சி.ஜி ரிப்போர்ட்டுகளை மென்பொருளில் புகுத்தி, மாடல் ஒன்றை வடிவமைத்திருக்கிறார். இந்த மாடலில் ஒரு நோயாளியின் ஈ.சி.ஜி ரிப்போர்ட்டை கொடுத்தால் அவருக்கு என்ன பாதிப்பு இருக்கிறது என்று சொல்லி விடும். அந்த மருத்துவரே சிகிச்சை அளிக்கலாம், அல்லது அட்லீஸ்ட் பக்கத்தில் இருக்கும் பெரிய மருத்துவமனைக்காவது அனுப்பலாம். டெலிமெடிசினும் சாத்தியம்தான்.

இந்த மென்பொருள் இன்னும் முழுமையாக முடியவில்லையெனினும் நல்ல முன்னேற்றம் உள்ளது. தன்னுடைய மென்பொருளையும், ஈ.சி.ஜி கருவியையும் ஒன்றாக இணைத்துவிட்டால் இந்தியாவின் கிராமப்புறங்களுக்கு உதவியாக இருக்கும் என்று நம்புகிறார். ரமாவின் இந்த ஐடியாவும், முயற்சியும் பாராட்டத்தக்கதே.

சரி, இப்போது ரமா தன்னுடைய வாழ்க்கையில் போராடி கடந்து வந்த பாதையை காண்போமா?

ரமாவிற்கு போலியோ உண்டு... சிறு வயதில் அவரால் நிற்க கூட முடியாது. மூன்று சக்கர சைக்கிளில்தான் பள்ளிக்கூடத்திற்கு செல்வார். ஆனால், தன் முயற்சியால் எழுந்து நடந்தார். சைக்கிள் பழகினார், ஸ்கூட்டர் ஓட்டினார், இப்போது காரையும் ஓட்டுகிறார்.

ரமாவிற்கு இன்ஜினியர் ஆக வேண்டும் என்று ஆசை. ஆனால் பெண்கள் இன்ஜினியரிங் படிக்க கூடாது என்று ஒரு உறவினர் கூறியதால், பயாலஜி குரூப் எடுத்து படித்துள்ளார். ஒரு மார்க் பயாலஜியில் குறைந்ததால் டாக்டருக்கு படிக்கும் வாய்ப்பையும் இழந்தார்.

வேறு வழியில்லாமல் எலக்ட்ரானிக்ஸ் துறையில் டிப்ளமா முடித்தார். 3 ஆண்டுகள் கழித்தே, பி.டெக் (பகுதி நேரமாக) சேர்ந்தார். முதலாம் ஆண்டு படிக்கும் போதே கல்யாணம் முடிந்து குழந்தையும் பிறந்து விட்டது. வகுப்பிற்கு ஒழுங்காக வருகை தரமுடியவில்லை. எப்படியோ குறைந்த மதிப்பெண்களில் பாஸாகி விட்டார்.

பின்னர் ஐ.ஏ.எஸ் எழுத முயன்றாலும் குழந்தையை வைத்து கொண்டு கடினமான அந்த தேர்விற்கு தயாராக முடியவில்லை. ஐ.ஏ.எஸ் கனவை கை விட வேண்டி வந்தது.

சில கல்லூரிகளில் விரிவுரையாளராக பணியாற்றிய ரமா, பின் NITW (National Institute of Warangal) – இல் பணிக்கு சேர்ந்தார். தெலுங்கு மீடியத்தில் படித்ததால் ஆங்கிலத்திலேயே முழு வகுப்பெடுக்க முடியவில்லை. தளராமல் ஸ்போக்கன் ஆங்கிலத்தில் பயிற்சிகள் எடுத்து, தன்னுடைய வேலைக்கு தன்னை தகுதி படுத்தி கொண்டார்.

கூடவே பகுதி நேர படிப்பாக எம்.டெக்... இரண்டாவது குழந்தையும் பிறந்தது. குடும்பம், படிப்பு இரண்டிலும் தன் அயராத உழைப்பால் வெற்றி கண்டார்.

குடும்பம், படிப்பு, ஆராய்ச்சி தவிர சமூக சிந்தனையும் கொண்டவர். தெலுங்கானா மாநிலம் அமைய போராடிய அமைப்பொன்றில் துணை-தலைவராக இருக்கிறார். பெண்களுக்கு கல்வியும், சம உரிமையும் கிடைக்க தொடர்ந்து போராடுகிறார். பெண்களுக்கு இவையிரண்டையும் தராமல் நாடு முன்னேற முடியாது என்கிறார். சரிதானே? வாழ்க்கையில் ஒவ்வொரு கட்டத்திலும் துன்பங்களை கண்டு துவளாமல் போராடி வென்றவரை வாழ்த்துவோம்..!

டெல்லி காற்று மாசும் பொருளாதார சிக்கல்களும்

டெல்லி காற்று மாசை பார்க்கும் முன் கொஞ்சம் விவசாய காலங்களை புரிந்து கொள்ள வேண்டும். பொதுவாக இந்தியாவில் விவசாயம் செய்யும் பருவத்தை இரண்டாக பிரிப்பர் – ஒன்று, கரிஃப், அதாவது தென்மேற்கு பருவழை காலத்தில் நெல் முதலிய தண்ணீர் அதிகம் தேவைப்படும் பயிர்களை வளர்ப்பது. இரண்டாவது, ரபி. அதாவது பருவமழை முடிந்தபின் கோதுமை முதலிய பயிர்களை வளர்ப்பது. கோடைகாலத்திலும் கொஞ்சம் விவசாயம் நடக்கும்.

கோடைகாலத்தில் தண்ணீர் பற்றாக்குறை இருப்பதால் நெல் பயிரிட முடியாது. பருவமழை ஆரம்பித்தவுடன் நெல் பயிரிடுவார்கள். பருவமழை முடிந்தவுடன் கோதுமை முதலிய ரபி பயிர்களுக்கு சென்று விடுவார்கள்.

இப்போது நெல் அறுத்து முடித்தவுடன் மிச்சம் இருக்கும் கதிர்களை அகற்ற வேண்டுமல்லவா...? அதற்கு நேரமும் இருப்பதில்லை... ஆட்களும் இருப்பதில்லை. அதனால் பஞ்சாப், ஹரியானா மாவட்டங்களில் வயல்களில் இருக்கும் கதிர்களை கொளுத்தி விடுகிறார்கள். பனி காலமான நவம்பர் மாதத்தில் கதிர்கள் கொளுத்தப்பட்டு உண்டாகும் அந்த மாசுதான் டெல்லியின் வில்லன்.

இப்படி கதிர்களை கொளுத்தக்கூடாது என்று சட்டமெல்லாம் உண்டு. ஆனால், இரண்டு மாநிலம் முழுவதும் வயல்களில் கதிர்கள் கொளுத்தப்பட்டால் எப்படி கண்டுபிடிப்பது, என்ன தண்டனை எத்தனை பேருக்கு தருவது? அதெல்லாம் வேலைக்காவதில்லை.

சரி, ஆட்களை கொண்டு ஏன் அந்த கதிர்களை சுத்தமாக அகற்றக்கூடாது? முன்பெல்லாம் விவசாயம் என்பது ஆட்களை சார்ந்திருந்தது. பஞ்சாப், ஹரியானா விவசாயத்திற்கு உ.பி. யிலிருந்து ஆட்கள் வருவார்கள். ஆனால், அதற்கும் சிக்கல்கள்.

ஒன்று, விவசாயம் இயந்திரமயமாகிவிட்டது. விவசாயம் முழுக்க இயந்திரங்களால் செய்யப்பட, கொஞ்சூண்டு கதிர் அறுக்க மட்டும் உ.பி.யிலிருந்து ஆட்கள் வருவார்களா? விவசாயத்தில் லாபம் குறைந்து விட்டது. லாபம் பார்க்க இயந்திரங்களை பயன்படுத்த வேண்டிய கட்டாயத்தில் விவசாயிகள் உள்ளனர். அடுத்து, NRGEA திட்டம். சிலபல காரணங்களுக்காக கொண்டு வரப்பட்ட இந்த திட்டத்தால் விவசாய கூலிகள் கிடைப்பதில்லை.

இப்படி கதிர்களை எரிப்பது மட்டுமா வில்லன்...? இல்லை... டெல்லியை சுற்றியுள்ள தொழிற்சாலைகளும்தான். என்னத்தான் மாசை கட்டுப்படுத்த சட்டம் இருந்தாலும் அதெல்லாம் வேலைக்காகுமா, என்ன?

அது தவிர பொதுவான தூசி, வாகனங்கள், இன்னபிற காரணங்கள். மொத்தத்தில் டெல்லியில் இருக்கும் காற்று மனிதர்கள் சுவாசிக்க தகுதியில்லாதது. அங்கீகரிக்கப்பட்ட நுண்ணியமாசை (PM 2.5) விட இரண்டு மடங்கு மாசு இருக்கிறது.

ஒரு பக்கம் கிராமப் பொருளாதாரத்தை ஊக்குவிக்க NRGEA திட்டம். அதனால், விவசாய கூலிகள் கிடைப்பதில்லை. NRGEA திட்டத்தை நிறுத்தினால், குறைந்தபட்சம் வருமானம் கூட இல்லாது Rural Demand அடி வாங்கும்.... பொருளாதாரம் தாங்காது.

விவசாயிகளுக்கு லாபம் கிடைக்க இயந்திர மயமாக்கம். அதனால் விவசாய கூலிகள் விவசாயத்தை சார்ந்து வாழ முடியாத சூழ்நிலை. ஆனால், முழுக்க முழுக்க இன்னும் இயந்திரமயமாகாத விவசாயம். விவசாய கூலிகள் கிடைக்காத நிலை.

இன்னொரு பக்கம் டெல்லியை சுற்றி தொழிற்சாலைகள். வேலைவாய்ப்பும், தொழில் முன்னேற்றமும் வேண்டுமல்லவா? ஊழல் துணை கொண்டு, சுற்றுசூழல் விதிகளை மதிக்காத தொழிலதிபர்கள். கார் இல்லாமல் வாழவே முடியாது என்று அடம்பிடிக்கும் மக்கள். (கார் இல்லாமல் டூவீலர் ஓட்டினால், வண்டி ஓட்டுபவருக்கு எத்தனை நுண்மாசு உள்ளே போகும். அதையும் பார்க்க வேண்டும்)

விவசாயிகளுக்கு, தொழிலதிபர்களுக்கு, சாதாரண டெல்லி மக்களுக்கு - அனைவர் கையிலும் ஏதோ காசு நிற்கிறது.... அவரவர் கையிலிருக்கும் காசுக்கேற்ப நுரையீரல் வைத்தியம் செய்து கொள்ளலாம்... மாஸ்க் அணிந்து கொண்டு வெளியே போகலாம்.... கடைசியில் இதுதான் நிகர லாபம்.

Julie Briskman

ஒரு பத்து நாட்கள் முன்னாடி அமெரிக்க ஜனாதிபதி ட்ரம்ப் அவர்கள் கோல்ஃப் விளையாட சென்றிருக்கிறார். அப்போது அந்த பகுதியிலே இருக்கும் ஜூலி என்னும் பெண்மணியும் அதே சாலையிலே சைக்கிளில் சென்றிருக்கிறார்.

ட்ரம்ப் ரிபப்ளிகன் கட்சியை சேர்ந்தவர். அம்மணியோ டெமோக்ரட் கட்சி. ட்ரம்பை பார்த்ததும் ரத்தம் கொதிப்பேறியவர் தன்னுடைய நடுவிரலை தூக்கி காட்டி விட்டார். இதை போட்டோவும் பிடித்து விட்டனர்.

ஆனால் போட்டோவில் நடுவிரலை தூக்குபவர் யாரென்று அடையாளம் தெரியாது. முதுகு மட்டுமே தெரிந்தது. ஆனால் யாரோ ஒரு பெண்மணி ஜனாதிபதிக்கு எதிராக விரல் உயர்த்தினார் என்று புகைப்படமும் வைரல் ஆகிவிட்டது.

வைரல் ஆன புகைப்படத்தை பார்த்த நம் அம்மணி குஷியாகி தானே அந்த செய்கையை செய்தது என்று பப்ளிக்காக கூறி, அந்த புகைப்படத்தை தனது புரொஃபைல் படமாக பேஸ்புக், ட்விட்டரில் வைத்து கொண்டார்.

இப்போது பொது இடத்தில் ஆபாசமாக நடந்து கொண்டார் என்று கூறி அவரது நிறுவனம் அவரை வேலையை விட்டு நீக்கியிருக்கிறது.
எதற்காக இதை சொல்கிறேன் என்றால்....

1. நம் ஊரில் ஜனாதிபதி, பிரதமர், முதல்வர் வாகனங்களுக்கு அருகே சாதாரண மனிதன் சைக்கிள் ஓட்டி செல்ல முடியுமா? இத்தனைக்கும் அமெரிக்கர்களுக்கும் தீவிரவாத அச்சுறுத்தல் உண்டு.
2. அப்படிப்பட்ட ஒரு பிரமுகருக்கு தைரியமாக தன்னுடைய எதிர்ப்பை பதிவு செய்ய சாதாரண குடிமகனுக்கு தைரியம் வருமா? (ஆபாசமாக எதிர்ப்பு காட்ட சொல்லவில்லை... நாகரீகமாக எதிர்ப்பை காட்ட முடியுமா?)
3. முதுகு மட்டுமே தெரியும் புகைப்படத்தை, நான்தான் இதை செய்தேன் என்று பெருமையடித்து கொண்டு புரொஃபைல் படமாக வைக்க இயலுமா?

அவர்கள் ஊரிலே கோர்ட்டுகள், சட்டத்தின் மீது இருக்கும் நம்பிக்கை.... அதை நம் ஊரிலே கொண்டு வர வேண்டும்.